Η σκιά, εξαρτάται πάντα από το φως, και την παρουσία μιας ύπαρξης, έμψυχης ή άψυχης. Όπου υπάρχει φως, υπάρχει και σκιά. Η ύπαρξη της σκιάς λοιπόν, είναι τόσο παλιά όσο και η ύπαρξη του φωτός, η γέννηση του ήλιου.
Πολλές θρησκείες έδωσαν θρησκευτική σημασία στη σκιά. Το πέσιμο της σκιάς, και η αλλαγή διαστάσεων, σύμφωνα με τη θέση του ήλιου, κρύβει μία ... μαγική διφορούμενη έννοια. Σ` ορισμένα κράτη της Αφρικής, το μεσημέρι θεωρείται η πιο «δαιμονική» ώρα, μιας και ο ήλιος είναι κατακόρυφος, εξαφανίζοντας τέλεια τις σκιές.
Το Θέατρο Σκιών έχει τόσο παλιές ρίζες, που χάνονται στα βάθη των αιώνων και οι πηγές δημιουργίας του είναι τόσο σκοτεινές, όσο σκοτεινή είναι και η σκιά.
Ινδία
Οι διάφορες θεωρίες τοποθετούν την αρχή του θεάτρου Σκιών στην Ινδία, τη Ιάβα ή την Κίνα. Όλες όμως οι πληροφορίες δείχνουν ότι κατάγεται από την Ασία. Στην Ινδία αναπτύσσεται γύρω στα 200 π.Χ..
Στην Κίνα, γύρω στα 200 μ.Χ., ένας μάγος, για να παρηγορήσει τον Βασιλιά Βού - Τί, που έχασε τη γυναίκα του, αναπαριστάνει τη σκιά της πίσω από μια οθόνη. Το Κινέζικο Θέατρο Σκιών φτάνει σε θαυμαστό βαθμό τελειότητας και απαράμιλλη αισθητική ποιότητα, γιατί ενσωματώνει διαφορετικές Τέχνες, όπως: η ζωγραφική, η χαρακτική, η μουσική, η μιμητική, συνδυασμένες όλες με έναν καινούριο τρόπο έκφραση.
Στο ταξίδι του από την Απω Ανατολή προς τα Δυτικά, η Περσία είναι ο πρώτος φυσικός σταθμός. Στο Ιράν, τα έργα Σκιών είναι γνωστά μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα. Επίσης, στοιχεία για ύπαρξη Θεάτρου σκιών εμφανίζονται κατά καιρούς στη Βαγδάτη και τη Δαμασκό, αλλά και στην Αίγυπτο, την Τυνησία, την Αλγερία και το Μαρόκο. Πιθανότατα μαζί με τους Τσιγγάνους της Ινδίας, το Θέατρο σκιών ταξιδεύει δυτικά, φτάνει στη Μεσόγειο και καταλήγει στην Τουρκία και την Ελλάδα.
Καραγκιόζ και Χατζηαβάτης
Ένας από τους πολλούς - γοητευτικούς θρύλους, λέει, πως ο Χατζηαβάτης είναι εργολάβος στην Προύσα, και χτίζει το σαράι του Πασά. Ο Καραγκιόζ, δουλεύει εκεί ως αρχιμάστορας - μαραγκός, και λέει χιλιάδες ιστορίες στους εργάτες. Εκείνοι ακούν τον Καραγκιόζ με ανοιχτό το στόμα, .... και το σαράι δε λέει να τελειώσει.
Όταν ο Πασάς ανακαλύπτει το λόγο της αργοπορίας, διατάζει να θανατώσουν τον Καραγκιόζ. Αργότερα όμως ο Πασάς είχε τύψεις για το έγκλημά του αυτό και έπεσε σε βαθιά μελαγχολία. Τότε ο Χατζηαβάτης, που είχε ακούσει πολλές ιστορίες απ` τον Καραγκιόζ, κόβει ένα χαρτόνι, του δίνει τη μορφή του Καραγκιόζ, και κάνοντας τη φωνή του, παίζει σ` ένα άσπρο σεντόνι τις αστείες ιστορίες του Καραγκιόζ. Αυτός και άλλοι πολλοί θρύλοι, δείχνουν την σύγχυση που υπάρχει για την είσοδο του Θεάματος στην Τουρκία, ή αλλιώς την Τουρκοκρατούμενη Ελλάδα.
Ελλάδα
Στον Ελλαδικό χώρο εμφανίζεται στα 1841 στο ΝΑΥΠΛΙΟ, όπου στην εφημερίδα της εποχής γίνεται λόγος για τον Καραγκιόζη. Ο πρώτος καραγκιοζοπαίκτης στην Ελλάδα, ήταν ο Μπάρμπα-Γιάννης Βράχαλης. Αμέσως ο Καραγκιόζης γίνεται δεκτός και αγαπητός στην ελεύθερη Ελλάδα, και όπου παίζεται παράστασή του γεμίζει από απλό κόσμο.
Από τόπο σε τόπο προσθέτονται νέοι τύποι, ανάλογα με τις ανάγκες της περιοχής, από τους οποίους οι πιο ισχυροί παραμένουν μέχρι σήμερα. Στην Αθήνα, τον πρωτοβλέπουμε στα 1
1852 σε συνοικία της Πλάκας.
1852 σε συνοικία της Πλάκας.
Όπως στον Τούρκικο Καραγκιόζη, έτσι και στον Ελληνικό, τα γυναικεία πρόσωπα είναι λιγοστά, γιατί ο παίκτης που κάνει όλες τις φωνές, είναι άνδρας. Το ίδιο συμβαίνει και στο αρχαίο Ελληνικό Θέατρο, όπου οι ηθοποιοί ήταν άνδρες, που έκαναν και τους γυναικείους ρόλους.
Μεγάλη ομοιότητα του Καραγκιόζη υπάρχει και με τα πρόσωπα της Αρχαίας Αριστοφανικής Κωμωδίας. Ο Καραγκιόζης φαίνεται σαν ο απόγονος των δούλων των Αριστοφανικών κωμωδιών. Ακόμα λόγω των σταθερών τύπων, υπάρχει μεγάλη συγγένεια και με την Κωμέντια ντε λ` άρτε.
Το μουσείο του Καραγκιόζη μπορείτε να επισκεφθείτε ΕΔΩ!
